Ίσως σε κανένα άλλο μέρος της γης να μην υπάρχει τόσο… άφθονο υλικό σχολιασμού μίας εθνικής επετείου, μόλις τελειώσει η παρέλαση. Κι έτσι δικαιώνεται ο στίχος “Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ωσάν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα”.
Στην Ελλάδα όμως βεβαιώνουμε σε κάθε επέτειο την πίστη και την προσήλωση στην Επανάσταση και τους αγώνες των προγόνων. Με δικές μας σύγχρονες … επαναστασούλες.
Υψώνουμε τη σημαία και … νιώθουμε ρίγη συγκίνησης, αντάξια των θυσιών που τιμούμε.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στους ήρωες του 1821.
Και διαισθητικά γνωρίζουμε ότι … οδεύουμε ξεβρ@κ@τοι σε ένα μέλλον αβέβαιο. Προερχόμενοι εν τούτοις από ένα ένδοξο παρελθόν!
Διαβάστε ακόμη:
