Οι ηθοποιοί είθισται να πληρώνονται για να υποδύονται ρόλους όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται. Είναι επαγγελματίες καλλιτέχνες των οποίων η δουλειά περιλαμβάνει τη μετατροπή τους σε ένα πρόσωπο που δεν οι ίδιοι δεν είναι (σας εκπλήσσει έτσι;)

 

Όταν πρόκειται για τη λήψη της ολοένα και πιο αμήχανης σκηνής που δύο (ή και περισσότεροι) ήρωες κάνουν έρωτα, αυτοί οι αδυσώπητοι επαγγελματίες πίνουν ένα σφηνάκι τεκίλα (αν χρειαστεί) ώστε να…προσομοιάσουν τη σεξουαλική επαφή όσο το δυνατόν πιο πειστικά. Τουλάχιστον, έτσι συνήθως πάνε αυτά τα πράγματα.

 

Πολλές φορές βέβαια, κάποιοι ηθοποιοί δεν είναι και τόσο σύμφωνοι να προβληθούν σε τέτοιους είδους σκηνές εκθέτοντας το σώμα τους, γι’αυτό και ντουμπλάρονται, ή ο φωτισμός ρυθμίζεται έτσι ώστε να φανούν συγκεκριμένα απόκρυφα, γίνεται sound editing και διαφορά σκηνοθετικά κόλπα με την κάμερα, έτσι ώστε να “βγει” η σκηνή όσο όσο δυνατόν πιο αναίμακτα.

 

Φήμες περί των ταινιών του Χόλιγουντ λένε ότι σε πολλές παραγωγές, η προσομοίωση δεν είναι και τόσο προσομοίωση, κάτι που θα αντιλαμβανόταν σε συγκεκριμένες σεκάνς και η υπνωτισμένη θεία σου που είναι ξαπλωμένη στον καναπέ εάν τις έβλεπε.

 

Ορισμένοι έχουν επιβεβαιώσει ότι οι πράξεις τους ήταν αληθινές, ενώ άλλοι το αρνούνται. Εδώ θα δείτε-όχι προς έκλπηξη σας αν τις έχετε ήδη δει- ταινίες στις οποίες ό,τι γινόταν κάτω απ’τα σεντόνια είναι τόσο αληθινό όσο φαίνεται!

 

Η συνέχεια επί της λίστας:

 

Brown Bunny

 

 

Όταν το Brown Bunny έκανε πρεμιέρα στις Κάννες, προκάλεσε αρκετά μεγάλη αίσθηση. Το σενάριο, η παραγωγή, η σκηνοθεσία και το μοντάζ ανήκει στον Vincent Gallo, με πρωταγωνίστρια την πρώην φίλη του, Chloë Sevigny.

 

Η αμφισβητούμενη σκηνή και πιθανότατα ο λόγος που οι περισσότεροι έκατσαν να παρακολουθήσουν την εν λόγω ταινία την προσοχή, ήταν μια κοντινή σεξουαλική σκηνή, στην οποία η Sevigny κάνει πεολειχία στον Gallo.

 

Η ταινία έγινε ευρέως διαδεδομένη, στο μοντάζ κατέληξαν να κοπούν 25 ολόκληρα λεπτά από το final cut, ενώ η Sevigny την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο Big Love του HBO! Μια χαρά δηλαδή τα νέα για εκείνη και την καριέρα της.

Nine Songs

 

 

 

Το Nine Songs είναι είναι μια βρετανική ταινία της οποίας το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Michael Winterbottom. Η ταινία είναι μια σύγχρονη ιστορία αγάπης στην Αγγλία, αφηγούμενη ένα χρόνο στη σχέση μεταξύ του Μatt (Kieran O’Brian), ενός κλιματολόγου και της Lisa (Margo Stilley), ενός φοιτητή από την Αμερική.

 

Όταν η ταινία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών, δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση λόγω των σαφώς σεξουαλικών της σκηνών. Όλοι όσοι συμμετείχαν στην παραγωγή παραδέχτηκαν ελεύθερα ότι οι δύο αντάλλαξαν ούτε μία κουβέντα κατά τη διάρκεια του σεξ.

 

Η ταινία μέχρι και τώρα θεωρείται η πλέον σεξουαλική mainstream ταινία και οφείλεται εξ ολοκλήρου στον πλήθος των σεξουαλικών πράξεων και σκηνών που απεικονίζονται. Εκτός από το παραδοσιακό σεξ, οι δυο τους φαίνεται να κάνουν και στοματικό, ωστόσο μεγαλύτερο ντόρο στους ανυποψίαστους κινηματογραφιστές, έκανε η σκηνή που O’Brien “κορυφώνεται” επί της οθόνης.

 

Όταν οι δυο τους ερωτήθηκαν σε συνεντεύξεις σχετικά με τις σκηνές που γύρισαν, δήλωσαν ότι χρησιμοποίησαν προφυλακτικά για την κολπική διείσδυση. Πάλι καλά!

 

Love

 

 

 

Η αγάπη είναι ένα τρισδιάστατο γαλλικό ρομαντικό δράμα που θα μπορούσε καλύτερα να περιγραφεί ως εξαιρετικά καλοφτιαγμένη ενήλικη ταινία, αλλά, μάλλον μόνο λόγω της παρουσίασης της σε 3D.

 

Ενώ υπάρχει καταφανές σεξ σε όλη την ταινία, το main story αφορά ένα τρίο που γίνεται μεταξύ ενός Αμερικανού φοιτητή κινηματογραφικών σπουδών, της Γαλλίδας φίλης του και μιας Δανέζας αμφιφυλόφιλης.

 

Η ταινία δε διστάζει να δείξει κοντινό γυμνό και πλάνα των γεννητικών οργάνων των ηθοποιών, συμπεριλαμβανομένου του στοματικού και κολπικού σεξ, καθώς και εκσπερμάτιση.

 

Η ταινία δεν χρειάζεται να γυριστεί σε 3D. αυτό ήταν ως επί το πλείστον ένα τέχνασμα, αλλά κινείται πολύ ισορροπημένα μεταξύ του πώς ορίζεται η τέχνη και πώς η πορνογραφία.

 

 

The Idiots

 

 

 

Ο Lars von Trier δεν υπήρξε ποτέ σκεφτικός απέναντι σε αυτό το αμφιλεγόμενο θέμα του γυμνού και του σεξ, και ο μόνος λόγος για τον οποίο η ταινία του Nymphomaniac δεν περιλαμβάνεται σε αυτή τη λίστα είναι επειδή οι ηθοποιοί χρησιμοποίησαν doubles για τις σκηνές τους.

 

Αυτό δεν συμβαίνει όμως και στους Ηλίθιους, μια ιστορία για ενήλικες που επιλέγουν να ενεργούν λειτουργήσουν αντισυμβατικά, ώστε να απελευθερωθούν από τον αστικό κομφορμισμό εφησυχασμό της κοινωνίας. Ένας από τους τρόπους για να προκαλέσουν την κοινωνία είναι κάνοντας ομαδικό σεξ.

 

Οι ομαδικές σκηνές σεξ σε αυτή την ταινία δεν είναι ούτε άπειρες ούτε σκοτεινές (πολύ). Όταν η ταινία προβλήθηκε στις ΗΠΑ, ένα πέος σε στύση μένει στην αφάνεια, αλλά έξω από τη χώρα, το πέος είναι όρθιο για να το δει ο κόσμος. Αυτό δημιούργησε με τη σειρά του προβλήματα, ωστόσο ο Τρίερ με αυτή του την ταινία έρχεται σε ακόμα μεγαλύτερη σύνδεση με το κίνημα “Δόγμα 95”.

 

Last Tango In Paris

 

 

 

Το Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι είναι ένα ερωτικό δράμα με πρωταγωνιστές τους Maria Snchneider και Marlon Brando. Η ταινία αφορά έναν πρόσφατα χήρο Αμερικανό (Brando) ο οποίος συνάπτει σεξουαλική σχέση με μια κατά πολύ νεαρότερη του γυναίκα στο Παρίσι (Schneider).

 

Έχει ακουστεί για την περίφημη σκηνή με το βούτυρο ότι δεν είχε πραγματικό σεξ για χρόνια και σχετικά πρόσφατα επιβεβαιώθηκε ότι κομμάτια της ταινίας αναπαριστούν αληθινή σεξουαλική πράξη. Πάρα ταύτα και όταν βγήκε το 1972, η σκηνή αυτή προκάλεσε τρομερές αντιδράσεις και για καιρό παρέμενε αμφιλεγόμενη.

 

Η σκηνή αφορά έναν βίαιο πρωκτικό βιασμό χρησιμοποιώντας βούτυρο ως λιπαντικό. Η Schneider δήλωσε ακόμη ότι “αισθάνθηκε βιασμένη”. Ο Μπράντο δεν την κακομεταχειρίστηκε ούτε τη βίασε, ωστόσο ο Bernardo Bertolucci, σκηνοθέτης της ταινίας, , έφτασε μέχρι την Ιταλία για τις “χυδαίες σκηνές” που τράβηξε.

 

 

Performance

 

 

 

 

Η ταινία Performance είναι ένα βρετανικό δράμα με πρωταγωνιστές τον James Fox, τον Mick Jagger και την Anita Pallenberg. Η ταινία ήταν το ντεμπούτο του Jagger και ήταν σεξουαλική, κάτι που προκάλεσε κάποια προβλήματα για την κυκλοφορία της ταινίας.

 

Η Performance θεωρείται κλασική λατρεία, ενώ ψηφίστηκε ως η 48η μεγαλύτερη βρετανική ταινία όλων των εποχών από το British Film Institute. Όσο για τη ρεαλιστική, αναπαράσταση του σεξ της ταινίας , φαίνεται να συνέβη μόνο σε μια σκηνή με τον Jagger και την Pallenberg, ο οποίος τότε έβγαινε με τον Keith Richards. Μάλιστα ο Richards ζήλευε τόσο πολύ που περίμενε τον Jagger στα γυρίσματα!

 

Όταν η ταινία γυρίστηκε το 1968, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα με το στούντιο, ενώ ένα στέλεχος της Warner Bros. ήθελε να καταστρέψει τα αρνητικά. Το στούντιο σκέφτηκε ότι επρόκειτο για μια εκδοχή από τους Rolling Stones, της ταινίας A Hard Day’s Night των Beatles, γι’αυτό και δεν ήταν πολύ χαρούμενοι να συμμετάσχουν στην παραγωγή μιας καλλιτεχνικής και πειραματικής ταινίας που απεικονίζει τη γραφική βία και τη σεξουαλικότητα.

 

Shortbus

 

 

 

 

Το Shortbus του John Cameron Mitchell έχει να κάνει με τη σεξουαλική επιθυμία θετικά και με όσο πιο openness γίνεται, οπότε μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχουν πολλά από πονηρά πραγματάκια που διαδραματίζονται.

 

Η ταινία επιχειρεί να παρουσιάσει θετικές σεκάνς και αναπαραστάσεις πραγματικού σεξ μεταξύ όλων των ανθρώπων. Υπάρχει ετεροφυλόφιλο και ομοφυλοφιλικό σεξ καθώς και threesomes και πολλά άλλα. Δεν υπάρχουν πολλά που “κόβονται”, συμπεριλαμβανομένων και των μεγάλων σκηνών αιδοιολειξίας, όπως και η εκσπερμάτωση αντίστοιχα. Ναι είναι ένα full package αυτή η ταινία και σίγουρα όχι για όλους.

 

Ο σκηνοθέτης έπεσε ακόμη και σε μια γυναίκα σε μια σκηνή για να εξασφαλίσει την οργασμική αντίδρασή της που ήταν η ταινία ήταν πραγματική, έτσι δεν υπήρχε τίποτα που να χαλάει την αυθεντικότητα αυτής της ταινίας. Το σεξ δεν απεικονίζεται σαν κάτι σοκαριστικό … και αν η παρακολούθηση τέτοιων σκηνών δεν σας σοκάρει, τόσο το καλύτερο.